بررسی تاثیر درصد گچ وشیب هیدرولیکی بر میزان انحلال پذیری خاکهای رسی گچی

وجود ذرات گچ در بافت خاک مشکلات عدیده‌ای را برای خاک در کاربری‌های مختلف از جمله کشاورزی و پروژه‌های عمرانی ایجاد می‌کند. قابلیت انحلال ذرات گچ موجب می‌شود تا در اثر تماس با آب، به تدریج حل شده و همراه با جریان آب از محیط خارج شود. این پدیده باعث می‌شود سازه‌های بنا شده بر روی این خاک‌ها به مرور در اثر انحلال گچ و افزایش تخلل خاک و نهایتاً نشست بستر دچار تخریب‌های کلی گردیده و هزینه‌های هنگفتی به پروژه در مرحله بهره‌برداری از آن تحمیل نماید. در این پژوهش اثر دو عامل درصد گچ و شیب هیدرولیکی در میزان انحلال گچ در خاک‌های رسی مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا نمونه‌های خاک گچی بطور مصنوعی و با افزودن مقادیر مختلفی از سنگ گچ طبیعی شامل 0، 5، 10، 20 و 30 درصد وزنی به یک خاک با بافت رسی تهیه و سپس هر یک از نمونه‌های گچی تحت شیب‌های هیدرولیکی مختلف شامل 5/0، 1، 2، 5 و10، مورد آزمایش‌های آبشویی قرار گرفتند. نتایج آزمایش‌های انجام شده نشان دادند با افزایش درصد گچ میزان انحلال آن در خاک نیز افزایش می‌یابد. همچنین شدت آبشویی یعنی نسبت مقدار گچ خارج شده از خاک به مقدار گچ اولیه موجود در خاک، با افزایش درصد گچ خاک کاهش می‌یابد. علاوه بر این افزایش شیب هیدرولیکی سرعت خروج آب و در نتیجه مقدار آب خارج شده از محیط خاک گچی در مدت زمان معین افزایش یافته و میزان گچ بیشتری نیز از محیط خارج می‌گردد.